Bright tot Dromana

Groningen, 29 november 2014
Beste vrienden,
Onze laatste post op deze blog is van meer dan 14 dagen geleden en we zijn inmiddels al weer thuis in Groningen. Ik heb dus nog heel wat in te halen.
Gelukkig duurde Klaas zijn ziekte maar 1 dag en voelde hij zich al diezelfde avond weer een stuk beter. De volgende dag konden we dus gewoon weer op pad. We hebben toen de Bogong High Plains verkent, een hoogvlakte op rond 1700 m hoogte. Hier kon ik als liefhebber van 'wildflowers' weer mijn hart ophalen: bloemetjes in alle kleuren van de regenboog! Mijn camera draaide weer overuren. De volgende dag was het weer helaas iets minder. ' s Ochtends hadden we zelfs een beetje regen. We besloten daarom in plaats van een bergwandeling het goudzoekersplaatsje Beechworth te gaan bezoeken. Hier vind je nog heel veel oude gebouwen uit de tijd van de goldrush. Wij halen bij de plaatselijke vvv een brochure op en doen een wandeling langs al die mooie gebouwen. Omdat het weer inmiddels aardig opgeknapt is, besluiten we in de middag alsnog de bergen in te rijden. Deze keer is het niet ver van Bright gelegen Mount Buffalo NP onze bestemming. We volgen de vele haarspelden naar de top van deze berg, maar als we aan het einde van de weg het uitkijkpunt 'the Horn' bereiken, worden we opgeslokt door een zee van mist en is het uitzicht dus nul. Toch loont de rit naar Mount Buffalo. Hier boven vind je namelijk overal grillig gevormde rotsformaties van graniet en die zien er in de mist nog spectaculairder en mysterieuzer uit dan in het volle zonlicht. Bovendien belanden we bij het uitzichtpunt over de 'canyon' weer onder het wolkendek en belemmert hier niets het panorama over de bijna loodrechte wanden van deze kloof.
Op maandag 17 november beginnen we al weer aan ons laatste dag in de Australische Alpen. Over de spectaculaire Great Alpine Road, die over lange stukken een richel volgt met uitzichten naar beide kanten, dalen we vandaag weer af naar de kust. In Paynesville installeren we ons tentje op de camping en nemen dan de veerboot naar Raymond Island. De overtocht duurt maar 5 minuten en is gratis voor voetgangers en fietsers. Wij komen hier vanwege de koala's, die de bomen op dit eiland bewonen. Langs de goed gemarkeerde koala trail spotten we wel 7 of 8 van deze schattige diertjes.
De volgende dag op dinsdag 18 november volgen we de kust verder naar het zuidwesten en bereiken laat in de middag onze volgende bestemming het prachtige Wilsons Promontory NP. Hier verblijven we 4 nachten op de camping in Tidal River, een reusachtig kampeerterrein met wel 480 plekken midden in het park. Wilsons Promontory is een schiereiland en tevens het meest zuidelijke puntje van continentaal Australië. Je vindt hier mooie, ronde bergen van graniet, prachtige, lege stranden, duinen, bushland en vooral heel veel wild. Wij komen hier vooral vanwege mijn favoriet onder de Australische beesten, de wombat. Tot nu toe konden we deze schattige dikkertjes helaas alleen op waarschuwingsborden en dood als 'road kill' langs de weg liggend spotten. Hier in 'the Prom', zoals de lokale mensen dit schiereiland noemen, moet je volgens de berichten echter haast over de wombats struikelen. En de berichten krijgen gelijk: Nog voor we die eerste avond het hele kampeerterrein in ogenschijn hebben genomen, spotten we al onze eerste wombat. Hij staat in het struikgewas, dat de kampeerplekken van de duinen scheidt, rustig te grazen en laat zich door onze aanwezigheid en het geklik van mijn camera niet in zijn bezigheden storen. Later die avond komen we op de boardwalk langs de rivier nog veel meer van zijn soortgenoten tegen. Het is hier een waar wombat-paradijs!
Op dag twee in Wilsons Promontory maken we een leuke wandeling vanaf de camping naar het in de volgende baai gelegen Squeaky Beach. Onderweg genieten we van mooie uitzichten over de omliggende bergen, stranden en baaien. Je vindt hier overal van de grillige rotsformaties: grote, ronde granietbrokken liggen als reusachtige knikkers op het strand. Wij gaan hier nog even pootjebaden, maar in tegenstelling tot een paar moedige surfers vinden wij het water nog veel te koud om te zwemmen. De rest van de middag rijden we met de auto van baai naar baai en maken overal een korte strandwandeling. Wij eindigen met een rondwandeling vanaf de wildlife viewing area in het noorden van het park. Hier ontmoeten we per toeval een lokale cameraman van reclamefilmpjes, die in zijn vrije tijd het wildlife van de Prom op de gevoelige plaat vastlegt. Vandaag is hij op zoek naar slangen en hij neemt ons mee op een gratis prive-rondleiding. Tot onze grote opluchting komen we echter zijn door hem gezochte reptielen niet tegen. Daarvoor zien we een hele hoop kangoeroes, emoes en zelfs een blauwtong-hagedis, die hij even voor ons oppakt, zodat wij hem beter op de foto kunnen zetten. Geweldig!
De volgende dag zoeken we het hogerop. Vanuit de camping lopen we via de Lilly Pilly Gully carpark omhoog naar de top van Mount Bishop. Hier hebben we een schitterend uitzicht over de westkust van de Prom en op de tegenoverliggende Mount Oberon. Onderweg laat Klaas me nog even vreeslijk schrikken. Op het pad voor mij ligt iets, wat heel erg op een slang lijkt. Omdat ik het nog niet gezien had en er haast op stap, begint Klaas achter mij te schreeuwen, waarop het voorwerp voor mij met een sprong in het struikgewas verdwijnt. Het was namelijk geen slang, maar gewoon de staart van een wallaby (klein boskangoeroe), wat daar op het pad lag. Helaas gaat het op de afdaling toch nog mis met mij. Nee hoor, geen slangenbeet, maar gewoon weer eens een verstuikte enkel. Gelukkig kan ik, nadat ik de enkel gebandageerd heb, wel weer verder. We maken zelfs de hele rondwandeling naar het Lilly Pilly Gully, een stukje uit vochtigere tijden overgebleven regenwoud, nog af, voor ik de rest van de middag met de poot omhoog op de camping ga zitten. Later gaan we met de auto nog terug naar de wildlife viewing area en zien daar deze keer twee hele tamme wombats en een hoop kangoeroes.
Vrijdag 21 november is al weer onze laatste dag op de Prom. De ochtend brengen we door met wassen, want we hebben nauwelijks meer schoon ondergoed. 's Middags willen we in het noorden van het park naar Vereker Outlook en Millers Landing lopen. Helaas blijkt het pad naar Vereker Outlook iets teveel van het goede voor mijn verstuikte enkel en we keren daarom na de eerste mooie uitzichten, ver voor de top bereikt is, weer om. Gelukkig is het pad naar Millers Landing veel eenvoudiger te bewandelen en voor mij dus wel te doen. En we hebben weer mazzel, want onderweg horen we ineens wat ritselen in de struiken naast ons. Het blijkt een echidna (soort grote egel) en deze blijkt alles behalve schuw. Hij trekt zich niets aan van onze aanwezigheid en gaat gewoon verder met het speuren naar eetbare insecten. We kunnen hem dan ook heel mooi op de foto zetten. Ook Millers Landing blijkt mooi met zijn meest zuidelijk gelegen mangrovenbos van Australië. 's Avonds op de camping gaan we een laatste keer op zoek naar mijn favoriete beestjes, de wombats. En met succes!
Op zaterdag verlaten we de Prom weer en trekken verder naar Phillip Island, vooral bekend vanwege zijn enorme kolonie 'little penguins', de kleinste pinguïnsoort ter wereld. Ook wij bezoeken dit eiland voornamelijk vanwege deze vogels. Eigenlijk hadden we deze beestjes graag met een kleinschalige excursie willen bezoeken, maar die was helaas al volgeboekt. We konden alleen nog kaarten voor de zogenaamde Penguin Parade, een dagelijks plaatsvindend natuurspektakel voor toeristen. Vanaf grote tribunes op het strand zie je de vogeltjes kort na zonsondergang in groepjes aan land komen en over het strand naar hun hollen in de duinen waggelen, waar zij door hun partners en kroost al reikhalzend verwacht worden. Ik moet toegeven, dat het een heel aandoenlijk gezicht is, maar wat een circus zeg! Eigenlijk is het bijna net zo spannend, om het gedrag van de duizenden toeristen, die het spektakel elke avond volgen, te bestuderen, als de pinguïns zelf.
De volgende dag is het al weer tijd, om Phillip Island te verlaten. Maar eerst maken we nog een korte wandeling van ca. 4 km naar de Pinnacles op Cape Woolamai. Het is een mooi gezicht, hoe de golven op deze oranjekleurige rotspillaren in zee inbeuken. Tegen de middag verlaten we het eiland, dat doormiddel van een brug met het vaste land verbonden is, weer en rijden verder naar de Mornington Peninsula. Dit schiereiland sluit samen met de Bellarine Peninsula aan de andere kant de Port Phillip Bay af, waar Melbourne aan ligt. Het is een mooie, warme zondag vandaag en aan het strand en op de terassen is het super druk. Door het plaatsje Mornington heen rijden we gewoon in de file en als we verder naar het zuiden aan het strand een lunchstop willen maken, is het zoeken naar een plek om de auto te parkeren. Na een korte picnic rijden we verder naar ons motel in Dromana. Vervolgens rijden we op aanraden van de man aan de receptie naar de lokale panoramaheuvel Arthur's Seat. Vanuit hier kun je op heldere dagen zoals vandaag zelfs de wolkenkrabbers van Melbourne aan de andere kant van de baai zien liggen. Ook hierboven is het superdruk met gezinnen, die in het park aan het picknicken of barbecueen zijn. Helaas laten ze hierbij ook al hun afval achter en ligt dus overal rotzooi. Gelukkig is dat in de iets verder naar beneden gelegen Seawind Gardens anders en kunnen we hier ongestoord van de prachtige bomen en het uitzicht genieten. Via het plaatsje Flinders rijden we vervolgens verder naar Cape Schanck in het Mornington Peninsula NP. Over een boardwalk en houten trappen kun je hier naar het puntje van de kaap afdalen en het leven in de talrijke rotspoeltjes bekijken. Bovendien heb je hier mooi zicht op de vuurtoren van de kaap. Maar helaas liggen ook hier overal lege flessen en andere rotzooi. Jammer! Vanavond gaan we voor het eerst in tijden weer eens uit eten. Bij een wijn en tapas bar eten we verschillende lekkere hapjes en drinken daarbij een glaasje Chardonnay van een lokale wijnboerderij met de grappige naam 'Ten Minutes by Tractor'. Deze boerderij heeft namelijk verschillende wijngaarden en die liggen op 10 minuten afstand per trekker van elkaar af.
Maandagochtend begint met een paar flinke knallen. Het onweert met bliksem en flinke donderslagen. Kort daarna begint het te regenen en niet zo een beetje ook. Wij gaan daarom naar de lokale Mall en kopen wat kleding en ondergoed bij K-Mart en Target. Daarna rijden we nog naar Sorrento en Portsea, twee plaatsen op het puntje van het schiereiland, maar omdat het nog steeds met emmers uit de hemel valt, stappen we niet eens uit de auto. In plaats daarvan keren we terug naar het hotel, schrijven een artikel voor de blog en kijken tv. Pas tegen de avond wordt het weer wat droger en rijden we naar Rosebud voor een lekker maaltje in een Italiaans restaurant.