30/9/2016: Moab - Arches NP - Corona Arch - Moab

Ondanks de inspannende wandeling van gisteren valt het met de spierpijn heel erg mee. Blijkbaar werpt mijn wekelijkse fitnesstraining toch zo langzamerhand zijn vruchten af. Vandaag is Arches NP onze bestemming. We zijn er weliswaar twee dagen geleden al eventjes geweest, maar vandaag willen we er echt de tijd voor nemen en ook een paar wandelingen gaan doen. Omdat we inmiddels weten, dat dit park de laatste jaren immens populair en druk is geworden, verspillen we vandaag niet al teveel tijd met ontbijten. Na een muesli en een kopje koffie op de hotelkamer rijden we direct naar de iets ten noorden van de plaats Moab gelegen parkingang en vervolgens door naar het parkeerterrein bij Devils Garden aan het einde van de park road. Ondanks dat het nog geen 9 uur is, begint de enorme parkeerplaats bij de trailhead al aardig vol te lopen, maar er is gelukkig nog wel een plekje vrij voor ons.
De hele Devils Garden Loop, die hier zijn beginpunt heeft, is meer dan 11 kilometer lang. Gezien het feit dat onze benen toch nog wat moe zijn van gisteren vinden we de hele rondwandeling net iets te lang. We besluiten daarom maar een gedeelte van de loop te doen. Over een breed zandpad lopen we met de stroom mee naar Landscape Arch. Deze natuurlijke brug is met zijn overspanning van meer dan 88 meter één van de grootste ter wereld. Ze is echter ook heel erg fragiel. Nadat er in september 1991 een stuk van de onderkant is afgebroken, is de boog op het smalste punt nog maar ongeveer 3 m dik. Om ongelukken in de toekomst te voorkomen is de brug tegenwoordig met hekken afgezet en mag je er niet meer al te dicht bijkomen. Toch blijft het een imposant en indrukwekkend gezicht, waar je stil van wordt. Dat geldt echter niet voor iedereen. Een groep driftig selfies schietende toeristen uit Azië denkt daar blijkbaar heel anders over. Zij uiten hun verwondering juist door heel hard tegen elkaar te schreeuwen. Jammer, want op deze wijze is het ons niet vergund om in alle rust van dit wonder der natuur te genieten. Wij schieten daarom alleen een paar plaatjes en lopen dan weer verder.
Gelijk achter Landscape Arch wordt het pad een stuk uitdagender. Dit gedeelte van het pad heet niet voor niets de Devils Garden Primitive Trail. Via een steile helling van kaal, glad zandsteen zonder treden die grip aan onze voeten verlenen klauteren we naar de top van een rotsvin. Je vindt deze vinnen of ruggen van rood zandsteen overal in het park. Zij liggen als lange linten naast elkaar met diepe spleten tussen de linten in. Op de top aangekomen nemen we het zijpad naar Navajo en Partition Arch. Met name de laatste is erg mooi, omdat je door deze boog heen een schitterend uitzicht hebt op het omliggende landschap. Terug op het hoofdpad volgen we één van die rotsvinnen naar Double O Arch. Het pad verloopt op een smalle richel op de top van de vin. Links en rechts van ons zit een diepe scheur. Dit pad is daarom niet geschikt voor mensen met hoogtevrees. Gelukkig hebben wij daar weinig last van en is er vandaag bovendien nauwelijks wind. We komen daarom zonder veel problemen aan bij Double O Arch. Zoals de naam doet vermoeden bestaat deze boog uit twee boven elkaar liggende ronde openingen in de rotswand. Het is dus eigenlijk een dubbele boog. Toch vind ik hem ietwat teleurstellend, want ik mis en mooie doorkijk zoals bij Partition Arch.
Van ons vorige bezoek in dit park weten we, dat de Devils Garden Trail vanaf dit punt alleen nog maar moeilijker wordt. Er moet geregeld geklommen en geklauterd worden, er zijn weinig medestanders en het pad is bovendien slecht gemarkeerd. Daar hebben we vandaag even geen zin in en we besluiten daarom, hier om te draaien en dezelfde weg terug te lopen. Ondanks de uitdagende aard van dit stuk van het pad komen we op de terugweg hele hordes tegenliggers tegen. Bij de afdaling naar de voet van Landscape Arch wordt het nog even spannend. Zoals gezegd is de helling hier erg steil en bestaat uit kaal, glad zandsteen. Het is net een glijbaan. De enige manier om zonder kleerscheuren beneden te komen is dan ook op je achterste. Misschien niet de meest elegante manier van afdalen, maar wel de veiligste. In een strak tempo hollen we vervolgens terug naar het parkeerterrein, want we moeten allebei nodig plassen. Bij de toiletten is het echter aanschuiven in de wachtrij, want er zijn maar 4 wc’s en het parkeerterrein is inmiddels helemaal vol. Gelukkig redden we het nog net op tijd, ons overtollige water kwijt te raken.
Gezeten op een steen bij de auto gaan we vervolgens lunchen. Over het parkeerterrein cirkelen al diverse auto’s, die op ons parkeerplekje staan te azen. Wij zijn echter nog niet bereid onze plek op te geven. Wij willen namelijk eerst nog de Tunnel en de Pine Tree Arch bekijken. Hiervoor lopen we nog weer de Devils Garden Trail op, maar nemen vervolgens een zijpad naar rechts. Tunnel Arch stelt niet zo veel voor, maar Pine Tree Arch biedt weer een prachtig doorkijkje op het landschap daarachter. Ondanks al die indrukwekkende rotsbruggen en bogen zijn we de enorme drukte in dit park zo langzamerhand een beetje zat. Terug bij de auto besluiten we daarom, het park te verlaten en de rest van de middag in een hopelijk iets minder druk gebied buiten het park door te brengen. Op weg terug naar de ingang van het park willen we echter nog enkele uitkijkpunten aandoen. Bij de Fiery Furnace Overlook hebben we echter geen geluk, want ook hier staat het parkeerterrein bomvol. Gelukkig is bij het even verderop gelegen Salt Valley Overlook nog wel plek en kunnen we alsnog een blik terug op het stenen labyrint van Fiery Furnace werpen. Vervolgens rijden we door naar de Lower Delicate Arch Viewpoint. Delicate Arch is waarschijnlijk de meest bekende van alle bogen in Arches NP en zeer geliefd om de zonsondergang te bekijken. Nu halverwege de middag is het er nog betrekkelijk rustig, al lijkt het boven op de richel bij de boog nu al op een mierennest. Wij laten het vandaag bij een paar plaatjes geschoten van een afstand, want we hebben weinig zin in de file naar de top aan te sluiten.
In plaats daarvan rijden we even later het park weer uit en draaien de schuin tegenoverliggende Potash Road op. Deze zijweg van highway 191 volgen we ongeveer 16 kilometer tot aan de Corona Arch Trailhead. Hier laten we de auto achter en wandelen naar de 2,4 kilometer verderop liggende Corona Arch. Deze rotsbrug en de naastgelegen Bowtie Arch zijn veel minder bekend dan hun soortgenoten in Arches NP, maar doen er qua schoonheid zeker niet onder. De twee bogen zijn vanaf de weg niet te zien en dus alleen te voet bereikbaar. Het totaal 4,8 km lange pad is echter niet moeilijk en loopt voor een groot gedeelte door vrij vlak terrein. Er zijn maar een paar steile stukken, waar je een rotswand van glad zandsteen moet beklimmen. Een metalen ladder, in de rotswand uitgehakte treden en kettingen om zich eraan vast te houden helpen bij het overbruggen van de steilste gedeeltes. Hierdoor is de wandeling zelfs voor kinderen goed te doen. Neem wel een pet en genoeg water mee, want er is nauwelijks schaduw op deze wandeling. Terwijl het vanochtend in Arches NP nog aardig bewolkt was, is het weer inmiddels helemaal opgeklaard. Het zonnetje schijnt uitbundig en we beginnen al gauw aardig te zweten. Toch bereiken we de twee bogen sneller dan verwacht. Eerst komen we langs Bowtie Arch, een boog die is ontstaan uit de combinatie van een grot en een ‘pothole’. De cirkelvormige opening is dus eigenlijk in het plafond van de grot. Corona Arch daarentegen is een klassieke rotsboog en lijkt heel erg op de beroemde Rainbow Bridge bij Lake Powell. De opening van Corona Arch is maar liefst 32 m hoog en 42,5 m breed. Een imposant gezicht en een echt natuurwonder! Als je eronder staat voel je je net een kaboutertje in een wereld van louter reuzen. Geweldig! We zijn diep onder de indruk. En deze keer kunnen we er ook echt in alle rust van genieten, want de weinige medestanders, die we hier hebben, worden er al net zo stil van als wij. Deze wandeling is daarom wat ons betreft een echte aanrader en bovendien de perfecte afsluiting van ons wandelavontuur in deze regio.
Rond twee uur na vertrek zijn we weer terug bij de auto. De zon begint intussen al aardig te zakken en het wordt tijd om naar Moab terug te rijden. Onderweg stoppen we nog even bij een site met Indiaanse rotstekeningen. Die vind je hier overal op de rotswanden langs de Potash Road. Terug in Moab loop ik nog even een rondje langs de souvenirwinkels, om een nieuw dagboek op de kop te tikken. Ik heb de afgelopen dagen namelijk zulke uitgebreide verslagen geschreven, dat mijn oude al haast weer vol is. Nadat deze missie is geslaagd, gaan we eten bij Pasta Jay’s. Ondanks dat ook dit een erg populaire zaak is, hoeven we niet lang te wachten op een tafeltje. Het eten smaakt bovendien uitstekend: Na een lekkere ceasar salad, chicken cacciatore (Klaas) en groente-cannelloni (Franziska) is er zelfs nog ruimte voor een heerlijke tiramisu. Met volle buikjes “rollen” we vervolgens terug naar ons hotel, waar we al gauw gaan slapen. Dit is onze laatste nacht in dit hotel, want morgen laten we Moab en de staat Utah achter ons en keren weer terug naar Colorado.

Trotz der ermüdenden Wanderung gestern erwachen wir heute ohne nennenswerten Muskelkater. Das allwöchentliche Fitnesstraining zuhause scheint sich doch auszuzahlen. Ein paar weiteren Wanderungen steht also nichts im Wege. Unser heutiges Reiseziel ist der nur wenige Kilometer nördlich von Moab gelegene Arches Nationalpark. Da wir inzwischen wissen, dass dieser Park in den letzten Jahren immens populär geworden ist, fahren wir gleich nach dem Frühstück zum Ausgangspunkt der Devils Garden Rundwanderung am Ende der Parkstrasse. Obwohl es bei unserem Eintreffen erst kurz nach 8 Uhr ist, ist der riesige Parkplatz bereits gut gefüllt. Trotzdem gelingt es uns noch problemlos, unseren Wagen zu parkieren.
Der ganze Devils Garden Loop ist über 11 Kilometer lang und vor allem im zweiten Teil ziemlich anstrengend, denn er führt dort weitgehend über kahle Sandsteinrücken, auf denen die Schuhe der Wanderer wenig Halt finden. Da wir doch noch etwas müde sind von gestern, beschliessen wir darum nicht die ganze Rundwanderung zu laufen, sondern spätestens beim Double O Arch wieder umzukehren. Bis zum Landscape Arch ist die Wanderung allerdings einfach. Über einen breiten Kiesweg bewegen wir uns zusammen mit hunderten anderen Touristen auf den berühmten Felsbogen zu. Mit seinen 92 Metern Spannweite ist der Landscape Arch einer der grössten natürlichen Steinbögen weltweit. Wie lange er der stetigen Erosion allerdings noch standhalten wird, ist fraglich, denn seit im September 1991 ein grosses Stück von der Unterseite abgebrochen ist, herrscht ständig Einsturzgefahr und ist der Bogen an der schmalsten Stelle weniger als 3 Meter dick. Um Unfälle zu vermeiden, ist das Gelände rund um den zerbrechlichen Bogen weiträumig abgeriegelt und ist er nur noch aus einiger Entfernung zu betrachten. Leider ist es uns heute nicht vergönnt, das gewaltige Naturschauspiel in Stille zu geniessen, denn eine grosse Gruppe asiatischer Touristen ist lautstark damit beschäftigt, den Felsbogen und sich selbst mit der Kamera zu verewigen.
Auch wir schiessen ein paar Fotos, machen uns dann aber schon bald wieder auf den Weg zu hoffentlich etwas ruhigeren Gefilden. Gleich hinter dem Landscape Arch klettert der Pfad auf einen hohen Sandsteinrücken hinauf. Die kahle, glatte Oberfläche weist kaum Unebenheiten auf, die unseren Füssen als natürliche Treppenstufen dienen könnten. Trotzdem gelingt es uns schliesslich auf Händen und Füssen die höchste Stelle des Felsrückens zu erreichen. Ein kurzer Seitenpfad führt uns zum Navajo und zum Partition Arch. Durch letzteren geniessen wir die prächtige Aussicht auf die unter uns liegende Parklandschaft. Diese besteht zu einem grossen Teil aus parallel zueinander liegenden Bändern aus hohen Felsrücken. Zwischen den Bändern befinden sich tiefe Risse. Dem Grat eines dieser Bänder folgend erreichen wir schliesslich den Double O Arch. Dieser Steinbogen besteht wie der Name vermuten lässt aus zwei übereinander liegenden o-förmigen Öffnungen in der Felswand.
Hier beginnt der sogenannte Devils Garden Primitive Trail, welcher die Wanderer an diversen Steinbögen vorbei in einer grossen Schleife zurück zum Parkplatz führt. Von unserem letzten Besuch im Arches Nationalpark wissen wir allerdings, dass der Primitive Trail seinen Namen zurecht trägt. Der Pfad ist nur spärlich markiert, bewältigt unterwegs unzählige der oben erwähnten Felsrücken und verläuft über Stock und Stein. Nach den gestrigen Anstrengungen ist uns das etwas zu abenteuerlich. Wir kehren darum auf demselben Weg zurück, auf dem wir gekommen sind. Wie auf einer Rutschbahn auf dem Hosenboden hinuntergleitend bewältigen wir die steile Stelle beim Landscape Arch. Nicht besonders elegant, dafür aber sicher und effektiv! Das letzte Stück zurück zum Parkplatz legen wir dann beinahe joggend zurück, denn wir müssen beide dringend auf Toilette. Der riesige Parkplatz ist inzwischen komplett überfüllt und entsprechend lang ist die Warteschlange bei den WCs. Doch zum Glück kommen wir gerade noch rechtzeitig. Obwohl bereits verschiedene Autofahrer auf unseren Parkplatz hoffen, sind wir noch nicht bereit, das Feld zu räumen. Stattdessen machen wir uns nach einer kurzen Lunchpause zum zweiten Mal auf den Weg in den Devils Garden. Diesmal nehmen wir allerdings den anderen Zweig des Rundwanderweges. Unser Ziel sind die nicht weit vom Parkplatz gelegenen und über einen bequemen Kiesweg erreichbaren Tunnel und Pine Tree Arches. Obwohl auch diese Bögen eindrücklich sind, beginnen uns die stetig zunehmenden Menschenmassen in diesem Nationalpark auf den Wecker zu gehen. Zurück beim Auto beschliessen wir deshalb, den Arches Nationalpark hinter uns zu lassen und unser Glück ausserhalb des Parks zu suchen. Bevor wir den Park allerdings endgültig verlassen, machen wir noch ein paar kurze Fotostops. Beim Fiery Furnace Trailhead haben wir allerdings keinen Erfolg: Der Parkplatz hier ist so überfüllt, dass selbst ein kurzer Halt unmöglich ist. Glücklicherweise ist das fantastische Wirrwarr aus Felsrücken, welches den Fiery Furnace bildet, auch vom etwas weiter entfernten Salt Valley Overlook zu sehen. Auch beim Lower Delicate Arch Viewpoint gelingt es uns mit einiger Mühe, einen Parkplatz zu finden und ein paar Bilder von diesem wohl bekanntesten Steinbogen zu schiessen. Bei unserem letzten Besuch im November 2000 durften wir den Sonnenuntergang beim Delicate Arch miterleben. Ein ganz besonderes Ereignis! Heute möchte ich diese Wanderung allerdings nicht unter die Füsse nehmen, denn obwohl der Sonnenuntergang noch mehrere Stunden auf sich warten lassen wird, gleicht der Strom von Leuten, welche sich über den Grat dem Felsbogen nähern, jetzt schon einer Völkerwanderung.
Endgültig satt von den Menschenmassen und der damit verbundenen Blechlawine lassen wir den Arches Nationalpark hinter uns. Schräg gegenüber vom Parkeingang biegen wir auf die Potash Road ab. Diese Seitenstrasse des Highway 191 führt uns in westlicher Richtung dem Colorado River entlang. Unser Ziel ist der ca. 16 km entfernte Trailhead der Wanderung zum Corona Arch. Obwohl der Corona Arch und der danebengelegene Bowtie Arch sich ausserhalb des Nationalparks befinden und bei den Massen wenig bekannt sind, sind sie mindestens ebenso schön und eindrücklich wie ihre berühmten Nachbarn. Allerdings sind die beiden Bögen nicht von der Strasse aus zu sehen, sondern nur über eine 4,8 Kilometer lange Wanderung zu erreichen. Besonders schwierig ist die Wanderung aber nicht. Bis auf ein paar kurze steile Stücke ist der Weg ziemlich flach und auch mit Kindern gut zu bewältigen. Die wenigen exponierten Stellen, an denen man ein paar steile Sandsteinhänge überwinden muss, sind mit Drahtseilen, einer Leiter und mit in den Fels gehauenen Treppenstufen gesichert. Da die Strecke zum grossen Teil über offenes Gelände und kahlen Sandstein führt, gibt es unterwegs wenig Schatten. Trotzdem bewältigen wir den Aufstieg schneller als erwartet. Und der Lohn für unsere Bemühungen ist gross. Corona Arch ist ein grandioser Anblick. Über 30 Meter hoch und mehr als 40 Meter breit ist die Öffnung der natürlichen Brücke, welche der berühmten am Lake Powell gelegenen Rainbow Bridge sehr ähnlich sieht. Unter dem riesigen Bogen stehend fühlen wir uns wie kleine Wichtel in einer Welt von Riesen. Doch das Beste ist die herrliche Ruhe, welche hier oben herrscht. Bis auf eine vierköpfige Familie sind wir die einzigen Besucher hier. In aller Stille können wir das gewaltige Naturschauspiel in uns aufnehmen. Eine tolle Erfahrung und der beste Abschluss unseres Aufenthalts in Moab, den wir uns wünschen konnten.
Nach rund zwei Stunden purem Wandergenuss treffen wir wieder bei unserem Mietwagen ein und wird es Zeit für die Rückfahrt nach Moab. Unterwegs machen wir noch eine kurze Pause bei den indianischen Felszeichnungen, die hier auf den Felswänden entlang der Potash Road zu finden sind. Zurück in Moab mache ich mich in den Souvenirläden auf die Suche nach einem neuen Tagebuch, denn das alte ist schon wieder voll. Dann schliessen wir den Abend bei einem feinen Abendessen im Restaurant Pasta Jay’s ab. Nicht nur meine Gemüse-Cannelloni, sondern auch das Chicken Cacciatore von Klaas und das Dessert bestehend aus Tiramisu munden uns ausgezeichnet. Mit runden Bäuchlein legen wir uns anschliessend schlafen. Dies wird unsere vorläufig letzte Nacht in diesem Hotel, denn morgen geht die Reise weiter nach Cortez, einer Kleinstadt in der Nähe des Mesa Verde Nationalparks.

In spite of yesterday’s exhausting hike, our legs don’t feel too bad this morning. The workout-program as well as the regular hiking training I had been following at home seem to work. Today’s destination is Arches National Park, a park that has become extremely popular since our last visit in Moab almost 16 years ago. We know we have to come early in order to catch a parking space at the popular Devils Garden Trailhead. So after a quick breakfast in our hotel room we hop in the car and head out to Arches. When we reach the trailhead around 8.15 AM the parking lot is pretty full already, but luckily we still manage to find a free spot.
The whole Devils Garden loop trail covers a distance of more than 7 miles and becomes quite difficult beyond Double O Arch involving lots of narrow ledges, uneven surface and scrambling on slickrock. Seen our muscles are still a bit tired from yesterday’s long hike, the whole loop is too much for us today. So we decide to walk as far as we feel comfortable with, then turn around and come back the same way. The first 0.8 miles leading to world-famous Landscape Arch follow a broad, well-worn path. After part of Landscape Arch collapsed back in 1991 it now consists of a very narrow and fragile-looking ribbon of rock with a span longer than a football field. Normally a very peaceful and serene sight, today’s experience is ruined by a group of extremely noisy Asian tourists taking selfies with the arch in the background. That’s why we don’t linger too long here. Instead we start to climb the steep ledge of bare slickrock leading up to Partition and Navajo Arch. Certainly Partition Arch is worth the climb though, as its window offers beautiful panoramas. From here the trail follows a long, narrow ledge with steep drops on both sides. This section of the Devils Garden Trail is not for the faint-hearted nor for people afraid of heights. The ledge eventually leads to Double O Arch. As the name suggests this structure actually consists of two arches situated on top of each other. As the trail beyond this point becomes even more challenging, we decide Double O Arch to be our turn-around-point today. We follow the sandstone slab back to the spur trail leading to Partition Arch. That was the easy part, because the last section of the trail down to the base of Landscape Arch consists of a steep ledge of smooth sandstone. With no steps to put your feet on the ledge acts almost like a natural slide and the only way to get down in one piece seems to be on your bum. Not the most elegant way to descend, but certainly very effective. As we both desperately need to go to the bathroom, we almost run back to the trailhead from here.
By now the huge parking lot at the trailhead has completely filled up. Desperate drivers are circling around hoping for a spot to become available. We are not willing to move our car just yet though. Instead we have a quick lunch in the parking lot, then heading back on the Devils Garden Trail. This time we take the right branch of the loop trail, which brings us to the Tunnel and Pine Tree Arches. Both are easily accessed on a broad gravel trail. A bit tired of the huge crowds, which seem to flood every single trail in the park, we decide to do no more hiking in Arches today. Instead we slowly start heading back to the entrance station. Every now and then we stop at a viewpoint for a few photographs. Even that proofs to be difficult though, as finding a spot to park your car can be a real challenge. The lots at Fiery Furnace and Wolfe Ranch are completely full and even though the Lower Delicate Arch Viewpoint is usually a spot to watch sunset, it is really busy already.
Tired of all the crowds we decide it’s time to leave the park and head somewhere more peaceful. Although it involves another hike our choice goes to Corona Arch, a formation situated outside the park on the opposite side of highway 191. The trailhead is located just off Potash Road (State Route 279) about 10 miles from its junction with highway 191. Most of the 3 miles roundtrip to Bowtie and Corona Arch is quite level with a few steep slopes in between. The most challenging sections are secured with a metal ladder, ropes or steps cut into the bare slickrock. The terrain is open with little or no shade, which makes for hot conditions on a sunny afternoon like today. Despite all this we make it to Corona Arch faster than we thought we would. Once we passed beautiful Bowtie Arch, a pothole-type arch situated in the cliff above the trail, it is only a few more steps to Corona Arch. This huge rock structure resembles the famous Rainbow Bridge, with smooth lines curving down from a massive stone mountain. The window of the arch is more than 30 meters high and about 40 meters across. Standing under the towering arch we feel like dwarfs in a world of giants. Corona Arch is a stunning hiking destination and we can highly recommend it to everyone looking for a moderate half-day-hike not too far from the town of Moab. The best thing about it are the missing crowds though. Except for one more group of four we have the whole sight to ourselves! We could not have wished for any better way to conclude our visit to the Moab area!
After returning the same way back down to the trailhead, we hop in the car and head back into town. Along the road back to highway 191 are several sights with ancient petroglyphs, which are worth a short photo-stop. Dinner is at Pasta Jay’s tonight. Although immensely popular we manage to get a table almost immediately. The chicken cacciatore (Klaas) and the veggie cannelloni (Franziska) both taste excellent and the tiramisu makes the perfect conclusion to another wonderful vacation day.