Luster (Nederlands)

For English go to the next page.
Die deutsche Version folgt auf der naechsten Seite.

16 september 2010

Vandaag doen we het rustig aan. Eerst een beetje uitslapen, daarna een beetje lezen, verslagen getikt en geluncht.
Het weer laat niet veel anders toe. De ene bui volgt op de andere. 's Middags gaan we er snel nog even op uit om in Jørpeland nog een paar boodschapjes te doen. In de bibliotheek kunnen we even ons verhaal uploaden en de weersverwachting lezen. Dat ziet er maar matig uit voor de komende dagen. Op de weg terug maken we nog even een stop bij wat rotstekeningen, die aan de rand van het fjord zijn aangebracht op een steen. We rijden daarna naar Fossmork. Daar zouden we uitzicht moeten hebben op de Preikestolen aan de andere kant van het fjord, maar de regen en mist verhindert dat compleet.

17 september 2010
We staan redelijk vroeg op en zien dat het weer blauwe openingen vertoont en het is droog! We willen de gok wagen om naar de Preikestolen te lopen. Eigenlijk een must als je in dit gebied bent, maarja...
Snel ontbijten en dan weg. Wanneer we in de auto stappen, regent het alweer, maar we gaan toch. Vanaf de parkeerplaats bij de Preikestolenhytta staat ons een klim te wachten van zo'n 2-2,5 uur, totaal zo'n 3,8 km met een hoogteverschil van ongeveer 330 meter.
In het begin sputtert het nog, maar van lieverlee wordt het weer steeds beter. Er vallen blauwe gaten en... zon!
De klim gaat door een mooi gebied, is pittig, maar niet té. Tegen 10.45 arriveren we boven bij de rots. Er hangen nog wat laatste mistflarden, maar ook die verdwijnen al vrij snel. Vanaf de Preikestolen hebben we een prachtig uitzicht op het Lysefjord. De loodrechte wanden maken het tot een imposante rots.
Na ongeveer een half uur pauze gaan we op de weg terug. Al hoewel we al wat vroege medestanders hebben, komen we op de terugweg nog vele klimmers tegen, die ook dankbaar gebruik gaan maken van het droge weer. Of ze ook zo'n uitzicht krijgen als wij is maar de vraag, want de lucht begint al weer te betrekken.
Na een koffiestop in de Preikestolenhytta gaan we naar onze eigen hytta. De foto's hebben we van de camera overgezet op het netbook. Kunnen we nog even nagenieten...

18 september 2010
We verlaten Oanes vroeg in de ochtend in de stromende regen, op weg naar onze volgende verblijfplaats. Het is een goede rijdag, want we rijden letterlijk van de ene hoosbui in de volgende. In Hjelmeland moeten we drie kwartier op de ferry wachten, omdat onze vaarschema van 2009 blijkt te zijn. In 2010 zijn de vaartijden wat veranderd. Gelukkig is er een Coop Prix in de buurt, zodat we even kunnen shoppen. De boot brengt ons daarna naar Nesvik. We vervolgen onze weg naar Sand, waar we een vroege lunchstop maken. Bij de plaatselijke bakker kopen we een paar broodjes en eten die in z'n café op, ondertussen bekijken we de zaterdag-shoppende Noren.
Vanaf Sand gaan we verder noordelijk in de richting van Røldal. Vlak daarvoor echter draaien we af richting Odda. Je kunt dan gemakkelijk door de Røldaltunnel, maar dat hebben we niet gedaan. We hebben de pas bovenlangs genomen over het Røldalsfjell,met reden. Aan het einde van de pas staat een monument: voor postbode Turtveit. De goeie man raakte in januari 1903 bedolven onder een lawine en wist zich pas na 56 uur met behulp van zijn posthoorn te bevrijden. Daar kunnen wij natuurlijk niet aan voorbij gaan!
De weg gaat verder richting Odda. We maken nog een stop bij de Låtefoss. Direkt aan de weg plettert een behoorlijk hoeveelheid water naar beneden, een imposante waterval.
We rijden door naar Odda,een echt industriestadje. Hier nemen we de weg verder noordelijk langs de linkerkant van de Sørfjord naar de punt van het Jondalgebied. Aan de andere kant gaat het dan langs het Hardangerfjord zuidelijk naar Jondal. Een mooie smalle toeristische weg langs de vele appel-, pruimen- en kersenbomen. De weg slingert ons langzaam naar Jondal, waar we maar net op tijd aankomen voor de ferry. Anders hadden we een uur moeten wachten.
Aan de andere kant, in Norheimsund, rijden we dan verder zuidelijk langs het Hardangerfjord naar Nes, ons volgende verblijfplaats. We krijgen echter wegens een familie-schapenfeest een andere plaats toegewezen. We logeren voor 4 nachten in de Bråthun Hyttetun, een goeie woning met zelfs tv en een uitgebreide keuken.

19 september:
Na een rustige zondagochtend start besluiten we een rondje in de buurt te gaan maken. Het weer is allerzinds redelijk. Er is wel bewolking, maar er is ook zon. We rijden naar de Steinsdalfossen, watervallen waar je ook nog achterlangs kunt lopen. Franziska koopt in de bijbehorende souvenirshop nog een nieuwe softshelljas in de seizoensopruiming.
We rijden door en maken nog een lunchstop op een parkeerplaats langs de weg bij Frøland. We vervolgen ons korte rondje terug naar onze hytta.

20 september:
We staan bijtijds op voor vertrek naar Bergen. Het is een reis van ongeveer 100 km van hier. In Venjaneset zien we net de ferry voor onze neus vertrekken. We moeten dus even een half uurtje wachten op de volgende die ons naar Hatvik brengt. Even na tienen zijn we in Bergen. We parkeren de auto bij het station in de parkeergarage en nemen de gratis bus naar het centrum. Je stapt gewoon uit als je de gekleurde houten huizen ziet, waar Bergen bekend van is. We lopen over de vismarkt richting de "Bryggen" waaraan de 'oude' houten huizen (en winkels) staan. Aan de andere kant de "Vågen", de haven van Bergen.
We lopen in de richting van de vesting "Bergenhus" Hier bekijken we de Håkonshallen,die koning Håkon Håkonsson in de dertiende eeuw liet bouwen tussen 1247 en 1261. Bergen was toen nog residentie van Noorwegen.
Nadat we de koninklijke zalen bekeken hebben lopen we terug over de Bryggen naar Bryggens museum. Hier vertellen ze meer over het leven in Bergen in de middeleeuwen, wat ze uit lokale opgravingen hebben gevonden.
Daarna eten we een broodje vis op de vismarkt.
We lopen dan naar de Fløibanen. Het kabelbaantreintje brengt ons op de Fløyen, op zo'n 320 meter hoogte. Van daar heb je een mooi uitzicht over het centrum van Bergen. We besluiten om de terugweg te gaan lopen. Een leuke slingerende wandeling, eerst tussen de bomen en daarna tussen de huizen van Bergen.
Ter afsluiting shoppen we nog wat en gaan dan terug naar Omastrand.En we moeten vaststellen vandaag hebben we onze eerste droge dag gehad.

21 september:
We gaan alweer rond 8 uur op pad. We willen een ruim rondje rondom het Hardangerfjord maken. We rijden eerst naar Ulvik. We willen van Granvin naar Ulvik de oude weg door de bergen nemen, maar door een foute afslag belanden we meteen in de tunnel naar Bruravik. De tunnel is 'slechts' 7,5 km lang (en keren gaat daarin moeilijk), Van Bruravik nemen we dan maar de 'nieuwe' weg naar Ulvik, al is dat minder spectaculair. Van Ulvik moeten we dan ook terug naar Bruravik om daar de ferry te nemen naar Brimnes. Aan de andere kant van het fjord rijden we naar Øvre Eidfjord. Hier is het Hardangervidda Nature Centre. Het centrum geeft een beeld van het ontstaan en de flora en fauna op de Handangervidda, het grootste hoogland plateau in Noord Europa. Ze zijn blij met ons. Ze gaan om 10 uur open en we zijn om 11.30 de eerste bezoekers! Blijkbaar zijn er weinig toeristen in de buurt, want ze hebben een prachtige panoramafilm en een mooie tentoonstelling.
Van het hoogplateau zelf zien we weinig. Er lopen nauwelijks wegen doorheen. Het nationale park laat zich alleen goed zien als je (lange afstand) gaat wandelen. Daarvoor ontbreekt ons de tijd.
We gaan verder met de auto naar de Vøringsfossen. Naar het schijnt, de bekendste waterval van Noorwegen. Een flinke hoeveelheid water dondert hier vanaf 2 punten zo'n 182 meter naar beneden.
We rijden langs de Sørfjord zuidelijk naar Odda en krijgen daarbij een blik op de Folgefonna gletsjer. Kort na Odda duiken we dan opnieuw de tunnel in. Deze gaat onder de gletsjer door en is ruim 11 km. Als we eruit komen, zijn we weer aan het Hardangerfjord. We rijden verder zuidelijk naar Årsnes en nemen daar de boot terug naar ons kant van het fjord. Aangekomen in Gjermundshamn keren we terug naar onze woning. Ondanks een paar regendruppels, is het een prachtige zonnige dag geweest.

22 september:
Het is alweer tijd om te gaan verkassen.
We gaan van Omastrand aan het Hardangerfjord in de richting van het Sognefjord.
Het is weer een beetje druilerig weer. Dat is op zich niet erg voor een rijdag, maar in dit geval wel een beetje jammer, want van alle vergezichten, die ons in de boekjes beloofd wordt, zien we natuurlijk voornamelijk niks!
We rijden noordelijk naar Voss, een wintersportplaats, ruim voorzien van winkels. We lopen even door het centrum, halen bij de Tourist Info de nodige informatie over de nieuwe omgeving en bij de supermarkt de noodzakelijke boodschappen. Na het tanken rijden we door, verder noordelijk. We gaan steeds hoger en passeren het hoogplateau Vikkafjellet. Hier maken we een lunchstop in de auto. De omgeving heeft mooie herfstkleuren voor zover we die zien, want de regen komt in stromen naar beneden. Geen prachtige uitzichten hier, dus.
In de afdaling komen we in de buurt van Vik langs de Hopperstad Staafkerk. De houten pagode-achtige kerk stamt uit 1130. De kerk is helemaal zwart. Het hout is ter bescherming van de elementen met een soort teerachtige substantie bewerkt. Aan de binnenkant kun je de complexe constructie van de kerk bekijken. (in 1130 hadden ze nog geen spijkers!) Van het interieur uit 1130 is natuurlijk niet veel bewaard gebleven en later is er regelmatig wat aan gewijzigd.
We dalen verder af naar Vangsnes. We zijn dan inmiddels aan het Sognefjord. In Vangsnes staat het beeld van Fritjov, een Noorse viking. Het bronzenbeeld is 12 meter hoog en geschonken in 1913 door de Duitse keizer Wilhelm. Hij was blijkbaar nogal gecharmeerd van de legende van Fridjov.
In Vangnes nemen we de ferry naar Hella aan de andere kant van het Sognefjord. Via Sogndal belanden we dan in Høyheimsvik, aan het Lustrafjord. Onze nieuwe thuisbasis heet Luster Fjord Hytter voor de komende 6 nachten.