25/9/2016: Snowmass Village - Fruita

Omdat het zondag is, laten we ons vandaag in het Artisan Restaurant met een uitgebreid ontbijtbuffet verwennen. Voor 16 $ (exclusief taks) per persoon mogen we onze buikjes vullen met muesli, yoghurt, vers fruit, brood, eieren, spek en nog veel, veel meer. Na het ontbijt gaan we vrijwel direct op pad, want we hebben een lange reisdag voor de boeg. Onze bestemming vandaag is het plaatsje Fruita. Dat ligt helemaal in het westen van de staat Colorado in de buurt van Grand Junction aan de grens met Utah. Via de grote wegen is dat vanaf Snowmass iets meer dan twee uur rijden. Wij zijn echter van plan, om een omweg via kleine bergweggetjes door het berglandschap ten zuidwesten van Aspen te maken. We zullen daarom waarschijnlijk de hele dag nodig zijn om in Fruita te geraken.
Buiten wacht ons een strakblauwe lucht en een stralend zonnetje. Omdat er bovendien nauwelijks wind is, wordt het al gauw aangenaam warm. Een heel verschil dus met het grijze, natte en koude weer van de afgelopen twee dagen! Eigenlijk jammer, dat we vandaag een reisdag op de planning hebben staan, want dit is ideaal wandelweer. Toch hoor je ons niet klagen, want natuurlijk komt het zonnetje ook op een reisdag goed van pas. We hebben vandaag namelijk heel wat mooie routes over ‘scenic byways’ op het programma staan en dan is het uiteraard prettig, als je de beloofde uitzichten ook daadwerkelijk te zien krijgt.
We starten de rit met een afdaling naar highway 82 en volgen deze in westelijke richting tot de plaats Carbondale. Daar slaan we af op de CO-133 en volgen deze door de Crystal River Valley naar het zuiden. Deze weg maakt deel uit van de West Elk Loop Scenic Byway. En ‘scenic’ is die zeker! Links en rechts van ons verschijnen al gauw de meest spectaculaire bergtoppen, zoals de markante Mount Sopris aan ons linkerkant. De goudgele espen op de hellingen en het witte laagje verse sneeuw bovenop maken het plaatje perfect! Het is hier rondweg schitterend!
Helaas kunnen we niet bij elk mooi uitzicht gaan stoppen, want anders komen we helemaal niet meer vooruit. De eerste stop maken we daarom pas in het mooi aan de Crystal River gelegen plaatsje Redstone. Redstone is een historische plaats, die eind 19de eeuw werd opgericht door de staalmagnaat John Cleveland Osgood, om de medewerkers van zijn steenkoolmijn en de bijbehorende cokesovens te huisvesten. Zijn eigen villa, in de volksmond de Redstone Castle genoemd, de Redstone Inn, de vroegere huisvesting van de ongetrouwde arbeiders en nu een hotel, de general store en diverse arbeiderswoningen staan er tot op de dag van vandaag. Wij parkeren de auto bij de general store, die nog steeds in bedrijf is en waar je van alles nog wat kunt kopen. Wij halen er een lekker sapje, drinken die op in het parkje tegenover de winkel en maken dan een klein ommetje langs de diverse historische gebouwen en naar de cokesovens, die nog steeds in een lange rij langs de highway staan. Hier werd de steenkool uit de mijnen verderop tot cokes verwerkt en dan per trein naar Pueblo gebracht, waar ze als brandstof in de hoogovens van Osgood’s staalfabriek werden gebruikt.
Ongeveer 8 kilometer ten zuiden van Redstone verlaten we de CO-133 en maken we een kleine omweg naar het gehucht Marble. Vandaag de dag woont hier nog maar een handjevol mensen. Dat was vroeger wel anders. Toen was Marble een levendig industriestadje. Marble had namelijk een grote steengroeve, waar marmer (Engels: marble) werd afgebouwd. Het kostbare gesteente uit Marble werd toentertijd dwars door het continent naar de grote steden in het oosten van de VS vervoerd, waar het als grondstof voor de bouw van gebouwen en monumenten werd gebruikt. Zo bestaat bij voorbeeld het Lincoln Memorial in Washington uit marmer, dat van hier afkomstig is. Vandaag de dag is Marble vooral geliefd bij wandelaars, 4WD-enthousiastelingen en (hobby)-fotograven. Ongeveer 8 mijl buiten het plaatsje ligt de bekende Crystal Mill, een soort watermolen, die eind 19de eeuw werd gebouwd om perslucht voor de machines in de naastgelegen zilvermijn te produceren. De Crystal Mill is één van de best bewaard gebleven voorbeelden van haar soort en daarom erg geliefd bij fotograven. De tocht ernaartoe voert echter over een vrij slechte, onverharde weg en dat is voor onze huurauto verboden terrein. Wij moeten daarom bij Beaver Lake net buiten Marble weer omkeren.
Toch is het ommetje naar Marble zeer zeker de moeite waard, want het gehucht ligt in een fantastisch mooi berglandschap. Bovendien zijn hier overal langs de weg kleine meertjes, die de goudgele ratelpopulieren en de witte bergtoppen als een spiegel weerkaatsen. Mijn camera draait weer eens overuren!
Terug op de CO-133 laten we het dal van de Crystal River achter ons en klimmen via verschillende haarspeldbochten naar de McClure Pass. Onderweg moeten we echter nog weer een korte pauze inlassen, want we moeten allebei nodig plassen. Ook hier is het uitzicht weer geweldig en stoppen is dan ook zeker geen straf op deze plek. Het vinden van een geschikt plekje om ongestoord een plasje te kunnen plegen valt echter nog niet mee. De hellingen zijn hier zo steil, dat je niet zomaar achter de bosjes kunt verdwijnen zonder gevaar te lopen om jouw nek te breken. Maar gelukkig lukt het ons uiteindelijk toch.
Ook op de afdaling aan de andere kant van de col hebben we weer een geweldig uitzicht. De hellingen schitteren ook hier in meest prachtige herfstkleuren en hoog boven ons tronen de majestueuze toppen van Chair Mountain en Ragged Peak. Langs de noordelijke tak (North Fork) van de Gunnison River dalen we door een smalle vallei af naar Hotchkiss. Onderweg passeren we verschillende kleine gehuchten zoals Somerset, Bowie en Paonia, waar nog steeds steenkool gemijnd wordt.
Als we tenslotte bij het plaatsje Hotchkiss, volgens de borden “the friendliest town around”, de brede vallei van de Gunnison River in rijden, verandert het landschap nogal abrupt. De hoge bergtoppen en bosrijke hellingen maken plaats voor een woestijnachtig, glooiend heuvellandschap. Op wat ‘sagebrush’-struikjes na zijn de heuvels bijna kaal. Af en toe verrijzen er aan de rand van de vallei rotsformaties, die ons een beetje aan de Badlands in South Dakota doen denken. We hebben de scenic byway inmiddels verlaten en rijden op highway 92 een stukje naar het westen.
Kort voor de plaats Delta draaien we echter weer af naar het noorden en klimmen op de Grand Mesa Scenic Byway (highway 65) uit het dal naar de hoogvlakte boven op deze tafelberg. Tijdens deze klim verandert het landschapsbeeld opnieuw. De steile hellingen aan de rand van de tafelberg zijn begroeid met kleurrijke bossen van ratelpopulieren, terwijl boven op de hoogvlakte naaldbossen en kleine meertjes het landschap domineren. Bij het bezoekerscentrum van de Grand Mesa National Forest stoppen we om te lunchen. Het is hier aanmerkelijk frisser dan beneden in het dal. Behalve op de meest zonnige plekken ligt hier overal nog sneeuw. Voor de lunch gaan we daarom op een zonnige steen zitten, want de tafels en banken van de picknickplaats liggen allemaal in de schaduw en dus onder de sneeuw.
Na het eten en een kort bezoekje in het visitor center rijden we verder over de uitgestrekte hoogvlakte. De Grand Mesa is ’s werelds grootste tafelberg. Even verderop nemen we de afslag naar het Land’s End Observatory. Het eerste stuk van deze zijweg is onverhard, maar ook met een gewone auto goed te doen. De tweede helft van de totaal 10 mijl lange weg naar Land’s End is dan weer geasfalteerd. Op dit stuk volgen we de rand van het plateau en kunnen we wederom van een schitterend uitzicht genieten. Direct voor ons is de rand van de hoogvlakte en gaat het steil naar beneden. De steile hellingen zijn dicht begroeid met kleurrijke bossen. Ver beneden ons is het dal van de Gunnison River en op het achtergrond de Grand Valley met de Colorado Rivier. Het uitzichtpunt bij Land’s End is druk bezocht op deze zondagmiddag. Er zijn vooral een heleboel gezinnen met kinderen, allemaal keurig gekleed in hun zondagse kloffie. De dames en meisjes dragen lange jurken en een kapje op hun achterhoofd, de heren en jongens een nette broeken en een keurig overhemd. Vermoedelijk gaat het hier om leden van de Mennonieten of een ander kerkelijk gemeenschap.
Vanuit het uitzichtpunt rijden we dezelfde weg terug naar de 65, want de enige andere mogelijkheid is de afdaling naar de vallei van de Gunnison River over een hele steile, bochtige en bovendien onverharde weg, die niet geschikt is voor onze huurauto. Terug op de verharde weg 65 rijden we naar het noordelijke einde van het plateau en beginnen dan aan de afdaling naar de vallei van de Colorado Rivier. Het is inmiddels na 5 uur ‘s middags en het gouden uur is aangebroken. Het warme licht van de laagstaande zon laat het loof van de bomen schitteren een ook de wanden van de kloof, waar we op het laatste stuk van de afdaling doorheen rijden, zijn dieprood gekleurd. Uiteindelijk komen we uit op interstate 70 en volgen deze ca. 35 mijl via Grand Junction naar Fruita.
Dankzij onze tomtom is onze accommodatie snel gevonden. De Balanced Rock Inn is een particulier familiemotel aan de noordkant van de snelweg. Onze kamer is een tikkeltje ouderwets ingericht, maar wel heel netjes en schoon. Bovendien is deze accommodatie een stuk goedkoper dan de grote ketenhotels aan de zuidkant van de interstate.
Helaas is de restaurantkeuze in Fruita nogal beperkt. De meeste eettentjes, die mij op internet aanbevolen werden, zijn bovendien dicht op zondag. Bij het Mexicaanse restaurant El Tapatio kunnen we gelukkig nog wel terecht. Eerst gaan we echter nog tanken, want dan kunnen we morgen vroeg direct op pad. De burritos bij El Tapatio smaken heerlijk, maar ze zijn zo groot, dat we ze nauwelijks op kunnen. Tijdens het eten raken we in gesprek met het homostel aan de tafel tegenover ons. Zij tonen zich zeer geïnteresseerd in onze reisverhalen en geven ons nog wat tips over leuke restaurantjes in de buurt. Omdat Klaas inmiddels behoorlijk wat alcohol op heeft, neem ik de rit terug naar het hotel voor mijn rekening. Daar kijken we nog een beetje tv en schrijf ik dagboek, voor dat we uiteindelijk gaan slapen.

Um uns für den langen Reisetag zu stärken, welcher uns heute bevorsteht, lassen wir uns im hoteleigenen Restaurant mit einem reichhaltigen Sonntagsfrühstück verwöhnen. Für 16 $ pro Person (exklusiv Mehrwertsteuer und Trinkgeld) ist das Buffet zwar nicht gerade preiswert, doch es bietet wirklich alles, was das Herz begehrt: Müsli, Joghurt, frisches Obst, Brot, Speck, Eier etc. etc. Einmal satt wird es höchste Zeit aufzubrechen, denn wir haben uns für den heutigen Tag einiges vorgenommen.
Draussen erwartet uns ein stahlblauer Himmel und strahlender Sonnenschein. Dazu ist es beinahe windstill und viel wärmer als die letzten zwei Tage. Eigentlich wären das ideale Bedingungen, um die gestrige Wanderung bei Maroon Lake zu wiederholen. Doch dazu haben wir heute leider keine Zeit. Unser Tagesziel ist das ca. 2 Fahrstunden entfernte Städtchen Fruita, welches ganz im Westen des Staates Colorado an der Grenze zu Utah liegt. Da wir aber nicht die direkte Route über den Highway 82 und die Interstate 70 nehmen, sondern einen langen Umweg durch die Bergwelt südwestlich von Aspen machen wollen, werden wir wahrscheinlich den ganzen Tag brauchen, um unser Tagesziel zu erreichen.
Wir nehmen deshalb die Strasse hinunter zum Highway 82 und folgen diesem nach Westen bis Carbondale. Dort verlassen wir die Schnellstrasse und zweigen auf die wesentlich schmalere CO-133 nach Süden ab. Diese Strasse folgt dem Crystal River durch sein enges Tal stromaufwärts und ist Teil des West Elk Loop Scenic Byways. Links und rechts der Strasse tauchen immer wieder prächtig frisch verschneite Berggipfel auf. Einer der markantesten Gipfel dieser Gegend ist der mächtige Mount Sopris, welcher uns auf der ersten Strecke durch das Crystal River Valley auf Schritt und Tritt begleitet.
Das ebenfalls malerisch am Crystal River gelegene Örtchen Redstone ist heute unser erstes Ziel. Hier machen wir einen kurzen Halt, um ein paar Fotos von der schönen Berglandschaft zu machen und uns die vielen historischen Gebäude entlang der Hauptstrasse zu bewundern. Redstone wurde am Ende des 19. Jahrhunderts durch den Stahlmagnaten John Cleveland Osgood gegründet, welcher hier ein für damalige Verhältnisse sehr modernes Dorf für die Angestellten seiner nahegelegenen Kohlengrube bauen liess. Seine eigene Villa, das sogenannte Redstone Castle, das Unterkommen für unverheiratete Mitarbeiter, welches heute ein Hotel beherbergt, die General Store sowie verschiedene Arbeiterswohnungen sind gut erhalten und zum Teil sogar zu besichtigen. Wir bringen einen kurzen Besuch an die General Store, welche auch heute noch alles verkauft, was man im täglichen Leben so braucht. Ein echter Tante-Emma-Laden halt! Wir kaufen uns hier einen Saft und machen dann einen kurzen Spaziergang dem Fluss entlang und zu den alten Koksöfen, die hier in einer langen Reihe dem Highway entlang stehen. Hier wurde die Steinkohle aus der nahegelegenen Grube zu Koks verarbeitet, welches dann per Eisenbahn nach Pueblo verfrachtet wurde, um dort als Brandstoff für die Hochöfen von Osgoods Stahlfabrik zu dienen.
Nach diesem Zwischenstopp fahren wir wieder weiter. Ca. 8 Kilometer südlich von Redstone verlassen wir den Scenic Byway und fahren auf einer schmalen Nebenstrasse durch eine fantastische Berglandschaft nach Marble. Früher war dieser Ort eine geschäftiges Industriestädtchen, in dessen Steingruben wertvoller Marmor (englisch: marble) abgebaut wurde. Das teure Gestein wurde quer durch den Kontinent bis in die grossen Städte im Osten der USA verfrachtet und diente unter anderem als Baumaterial für das Lincoln Memorial in Washington. Heute ist Marble nichts weiter als ein verschlafenes kleines Nest in den Bergen, welches im Sommer vor allem bei Wanderern und Liebhabern von Allradtouren beliebt ist. Vor allem die ca. 8 Meilen ausserhalb des Ortes gelegene Crystal Mill, eine Urform des Wasserkraftwerks, welches am Ende des 19. Jahrhunderts zur Herstellung von Pressluft für die nahegelegenen Silberminen erbaut wurde, ist ein beliebtes Ziel bei Allradfahrern und Fotografen. Leider führt die Zufahrt zur Crystal Mill über eine holprige Naturstrasse, welche mit unserem Mietwagen nicht befahrbar ist. Wir müssen deshalb am Ortsende, wo die asphaltierte Strasse endet, wieder umkehren. Die Fahrt nach Marble hat sich aber trotzdem gelohnt, denn die Berglandschaft hier ist einzigartig und die Aussicht fantastisch. Unterwegs passieren wir immer wieder kleine Seen, welche mein Fotografenherz höher schlagen lassen. Die glatte Wasseroberfläche dieser Seen reflektiert die verschneiten Berggipfel und die farbigen Espenwälder nämlich wie ein Spiegel. Einfach prächtig!
Zurück auf der CO-133 lassen wir das Tal des Crystal Rivers hinter uns und fahren zum McClure-Pass hinauf. Ungefähr auf halbem Wege müssen wir allerdings anhalten, weil wir beide dringend auf Toilette müssen. Obwohl der kurze Halt bei dieser wunderbaren Aussicht wirklich keine Strafe ist, ist es gar nicht so einfach, um an den steilen Hängen auf beiden Seiten der Strasse in den Büschen zu verschwinden, ohne sich dabei das Genick zu brechen. Doch zum Glück gelingt uns auch das zum Schluss völlig unfallfrei. Ausserdem bietet mir der kurze Stopp nochmals ausgiebig Gelegenheit, ein paar Fotos von dieser fantastischen Berglandschaft zu schiessen.
Auch auf der anderen Seite der Passhöhe bieten sich uns wahrhaftig majestätische Ausblicke: Wie zwei Könige thronen die schroffen, verschneiten Gipfel des Chair Mountain und des benachbarten Ragged Peak über den mit prächtigen Espen bewachsenen Berghängen. Ab jetzt folgen wir dem nördlichen Zweig (North Fork) des Gunnison Rivers auf seinem Weg hinunter ins Tal, wo er sich zwischen Hotchkiss und Delta in den südlichen Flussarm des Gunnison ergiesst. Unterwegs passieren wir verschiedene kleine Gemeinden, in denen noch immer Steinkohle abgebaut wird.
Als wir bei Hotchkiss das breite Tal des Gunnison Rivers erreichen, verändert sich die Landschaft plötzlich dramatisch. Statt schroffer Berggipfel und steilen, bewaldeten Talhängen dominieren ab jetzt trockene, fast kahle Hügel und Felsformationen, welche den Badlands in South Dakota ähnlich sehen, das Landschaftsbild. Eine steppenartige Halbwüste macht sich breit. Wir verlassen hier die CO-133 und fahren auf dem Highway 92 weiter nach Westen. Als wir kurz darauf vor dem Ort Delta auf den Grand Mesa Scenic Byway (Highway 65) nach Norden abzweigen, ändert sich das Landschaftsbild aufs Neue. Über Orchard City und Cedaredge schlängeln wir uns hinauf auf das Hochplateau der Grand Mesa, dem weltweit grössten Tafelberg. An seinen steilen, felsigen Kanten macht der Wüsten-Beifuss (englisch: sagebrush) Platz für farbenprächtige Espenwälder. Auf dem Hochplateau selbst dominieren Nadelbäume und viele kleine Seen das Landschaftsbild.
Beim Besucherzentrum des Grand Mesa National Forest machen wir eine kurze Lunchpause. Hier oben ist es viel kühler als unten im Tal des Gunnison Rivers. In den letzten Tagen ist hier so viel Schnee gefallen, dass die Sonne es noch nicht überall geschafft hat, ihn wieder wegzuschmelzen. Wir setzen uns deshalb beim Mittagessen lieber auf einen sonnenbeschienenen Stein als auf die noch immer schneebedeckten Picknickbänke. Nach dem Essen fahren wir auf dem Highway 65 weiter über die Hochfläche, bis wir die Abzweigung zum Land’s End Observatory erreichen. Hier biegen wir links ab auf eine auch mit einem Mietwagen gut zu befahrende Schotterstrasse, die uns zu einem Aussichtspunkt am westlichen Rand des Tafelberges führt. Hier eröffnet sich uns ein grandioser Ausblick über die steilen Klippen, welche das Hochplateau begrenzen, hinunter ins Tal des Gunnison Rivers und bis hinaus ins Grand Valley bei Grand Junction. Wir sind an diesem Sonntagnachmittag nicht die einzigen, welche das fantastische Panorama vom Land’s End Observatory geniessen. Es gibt hier scharenweise Familien mit Kindern, die Herren und Jungs in sonntägliche Anzüge und die Damen und Mädchen in altmodische, lange Röcke und Häubchen gekleidet. Wahrscheinlich handelt es sich hier um Mennoniten oder Anhänger einer ähnlichen religiösen Gemeinschaft.
Wer ein Allradfahrzeug besitzt kann vom Land’s End Observatory auf einer kurvenreichen, holprigen Schotterstrasse ins Tal des Gunnison Rivers hinunterfahren. Mit einem Mietwagen ist davon allerdings abzuraten und wir nehmen deshalb denselben Weg zurück, den wir gekommen sind. Auf dem durchgehend asphaltierten Highway 65 fahren wir danach weiter zum nördlichen Ende des Plateaus und dann über eine kurvenreiche Strecke hinunter nach Mesa und durch einen schmalen Canyon weiter ins Grand Valley. Hier endet der Scenic Byway und fahren wir auf der Interstate 70 parallel zum Colorado River weiter westwärts. Via Grand Junction, dem regionalen Zentrum des Grand Valleys, erreichen wir schliesslich den kleinen Ort Fruita, unser heutiges Etappenziel.
Dank unserem Navigationsgerät ist unser Hotel, das Balanced Rock Inn, schnell gefunden. Es handelt sich um ein etwas altmodisches, jedoch sehr sauberes Motel, welches sich im Familienbesitz befindet und keiner Kette angehört. Für ca. 58 € pro Nacht ist unser heutiges Unterkommen um einiges billiger als die moderneren Häuser auf der andern Seite der Autobahn. Nach dem wir uns in unserem Zimmer eingerichtet haben, gehen wir erst tanken und fahren dann weiter zum mexikanischen Restaurant El Tapatio. Die von uns bestellten Burritos sind zwar äusserst schmackhaft, aber so riesig, dass wir sie trotzdem kaum aufessen können. Weil Klaas sein Essen mit mexikanischem Bier und einem Kaffee mit Tequila hinuntergespült hat, übernehme ich auf dem Rückweg das Steuer. Zurück auf unserem Hotelzimmer verbringen wir den Rest des Abends mit Fernsehen und Tagebuchschreiben.

After a big buffet breakfast at the hotel’s Artisan Restaurant it’s time to leave Snowmass and the Aspen Area. Surprisingly the weather has changed dramatically over night. The clouds are gone, the sky is blue and the sun shining. A perfect fall day!
Today’s destination is the town of Fruita situated west of Grand Junction near the Colorado-Utah border. On the major highways (Hwy 82 and I 70) this drive would take us about 2 ¼ hours. We have a much longer, more scenic route in mind though. That means it will probably take us all day to reach our destination. From Snowmass Village we head down the valley to join highway 82. From the junction we follow the highway in westerly direction to the town of Carbondale, where we turn south onto CO-133. This highway is part of the West Elk Loop, a historic and scenic byway. And scenic it is! Entering the narrow Crystal River Valley we pass Mount Sopris, a majestic snow-capped mountain peak to the left of us.
Our first stop today is in Redstone, a small historic township in the Crystal River Valley. Redstone is an old coal mining town and was founded by the rich industrialist John Cleveland Osgood to host his mine workers. Along the main road around town you can still see the historic coke ovens used to turn the coal into high grade coke. The coke was then shipped to Pueblo, where it was used to fuel Osgood’s steel mills. Osgood’s own home called the Redstone Castle, the Redstone Inn which used to house the bachelor coke oven workers, the old general store and many of the old mine workers cottages still exist today. After buying a drink at the still fully functioning general store, we take a short walk along the river and across the bridge to see the coke ovens.
Leaving Redstone we continue driving south on CO-133 for about 5 miles. At the junction with CO Road 3 we turn left and take the small detour to the town of Marble. Once Colorado’s third-largest industrial town the quarry here produced a lot of precious building materials such as the marble used to build the Lincoln Memorial in Washington. Today there is only a handful of people permanently living in town. Most of the people frequenting Marble are visitors, mostly 4 WD and outdoor enthusiasts as well as photographers visiting the area to see the famous Crystal Mill. This historic power plant constructed in 1893 used to have a waterwheel generating compressed air, which was used to power various tools in the nearby silver mines. As the Crystal Mill is one of the best preserved examples of this type of building, it is very popular with photographers. Unfortunately it is located about 8 miles out of town and is only accessible by 4x4 vehicles with high clearance, which means we have to turn around at the end of the paved road near Beaver Lake at the far end of town. First we take a few photographs though, as the little lake is picture-perfect with snow-capped mountains and colourful aspens reflecting on its surface. The same is true for another little lake we visit on the way back to highway 133.
The road now leaves the Crystal River Valley and starts climbing towards McClure Pass. About halfway up we have to make an urgent toilet-stop. Although the views from here are absolutely gorgeous, it’s almost impossible to find a spot secluded yet safe enough to pee without breaking your neck on the steep slopes, but luckily in the end we both manage to empty our bladder without any accidents. More wonderful views await us on the opposite side of McClure Pass with several lookouts offering stunning panoramas of Chair Mountain and Ragged Peak. Further down the valley we pass the coal mining townships of Somerset, Bowie and Paonia. Some of the mines here are still in business. Past the town of Hotchkiss, apparently the “friendliest town around” we join highway 92. At the same time we enter a completely different type of landscape. The broad valley of the Gunnison River looks a bit desert-like with no trees, almost bare hills and rock formations similar to the ones we saw in South Dakota’s badlands a few years ago.
When we finally leave the valley floor and start climbing towards the top of the Grand Mesa, world’s largest flat-topped mountain, the landscape changes again dramatically. On the steep slopes leading up to the mesa the sagebrush gives way to beautifully coloured aspens, while the top of the mesa is covered in spruce and fir tree forests dotted with lots of beautiful little lakes. Up here it’s a lot cooler than down on the valley floor. When we stop at the visitor center to get some information about the Grand Mesa National Forest and have a quick picnic lunch, most of the tables and benches in the picnic area are still covered in snow. After lunch we continue heading north on the mesa top until we reach the spur road to the Land’s End Observatory. Although the first half of this 10 mile side trip to the observatory is unpaved, the road is suitable to drive in a regular sedan. On the second half of the trip the road follows the edge of the escarpment and offers great views down into the Colorado River Valley near Grand Junction. On this beautiful Sunday afternoon we are certainly not the only ones enjoying the view at Land’s End. With us are several families wearing somewhat old-fashioned cloths, probably Mennonites or members of a similar religious community.
From the Land’s End Observatory we can either chose the bumpy and winding gravel road going down to join highway 50 or return the same way we came. As we don’t have a high-clearance vehicle, we opt for the latter. Back on road 65 we continue heading north across the mesa top and then down to the town of Mesa. From here the road follows a narrow canyon snaking down towards the Colorado River Valley, where it joins interstate 70. Heading west on the interstate we soon arrive in Grand Junction. From here it´s only about a 20 minute drive to our accommodation in Fruita. The Balanced Rock Inn, our home for the coming two nights, is a clean and charmingly old-fashioned pop & mum motel just north of the interstate. After check-in we head to the opposite side of the interstate to fuel up and have dinner at the El Tapatio Mexican Restaurant. While we give our very best to finish the tasty but far too big burritos we ordered, we have a lovely chat about our travels and the Fruita area with two young locals seated at the table next to us. As Klaas had a couple of beers with his burrito as well as a coffee with tequila for dessert, it’s my turn to drive us safely back to the motel. After a quick update of my diary it’s time to hit the sheets.